Arie Aroch - Arie Aroch - Wikipedia

Arie Aroch
Arie and Dvora Aroch, TLV 1942 məhsul.jpg
Arie Aroch фотосуреті
Туған1908
Харьков, Украина
Өлді1974
Иерусалим
ҰлтыИзраильдік
БілімБезелель өнер және дизайн академиясы
БелгіліКескіндеме
ҚозғалысИзраиль өнері

Arie Aroch (иврит тілінде אריה ארוך; 1908 ж.т., туған Ресей - 15 қазан 1974 ж., Израильде) болды Израильдік Ресей империясының құрамына кірген (бүгінде Украинаның бөлігі) Харьковта туған суретші және дипломат. Арохтың жұмысы аралас болды Эстрада өнері және дерексіз өнер, оның элементтерімен бірге өмірбаяны. Сонымен қатар, израильдік өнер тарихының көптеген зерттеушілері Арохтың өз еңбектерінде еврей тақырыптарын алғаш қолданғанын атап өтті. Оның кескіндеме структурасы жазылмаған жазу мен сызуды қамтыды және ол суретшілердің кең спектріне әсер етті, соның ішінде Раффи Лави, Авива Ури және т.б. Сара Брайтберг Семель, оның мақаласында, Агриппа Нимродқа қарсы (1988), Арохты өнердегі жаңа израильдік дизайн тұжырымдамасының үлгісі ретінде ұсынды және оның кескіндемесін ұсынды, Агриппас көшесі еврей сәйкестігінің өкілі болды. 1971 жылы Ароч марапатталды Израиль сыйлығы оның жұмысы үшін кескіндемеде.

Өмірбаян

Жастар

Ариэ Ароч 1908 жылы қарашада дүниеге келді Харьков, ол кейіннен Ресей империясы және бүгінде Украина. Оның аты Лива Ниссельвич еді, Ривка-Шуламит пен Хаим Ниссельвичтің үш баласының кенжесі. Ол туылған кезде Харьков Ресей империясының қоныс аудару еврейлерінің сыртында болды.

Оның әкесі патшалық Ресейдегі сионистік саяси үйірмелерде белсенді бай көпес болған. Сонымен қатар, оның әкесі Ресейдегі «Тарбут» гимназиясының негізін қалаушылардың бірі болды. Ол үйде зайырлы білім алды музыка сабақтар және әсер ету әдебиет және поэзия. Балалық шағында ол үнемі сурет салған. Бірнеше жылдан кейін берген сұхбатында ол 6 жасқа дейін үйде кім болса да көмірмен сурет салатындығын айтты.[1] Сонымен қатар, Ниссельвич Харьковта сурет көрмелерімен танысты. Ол көрген көрменің арасында көрме де бар Эммануэль Мане-Кац.

Палестинада, 1924-1934 жж

1924 жылы Ниссельвич Палестинаға ата-анасымен және әпкесімен алия жасады, ал оның үлкен ағасы Кеңес Одағында қалды. 1925 және 1926 жылдар аралығында «Безелел. ” Оның сыныптастарының арасында болды Авигдор Стематский, Моше Кастель, Сиона Таггер, Ехезкел Стрейхман Оның мұғалімдері суретшіні де қамтыды Шмуэль Бен Дэвид, эмаль суретшісі Аарон Шауль Шур, және Джейкоб Эйзенберг, оның шеберханаларында ол керамикалық плиткаларды, белгілер үшін, басқалар жасады. Сонымен қатар, ол мен суретшінің арасында достық дамыды Хайм Гликсберг, оған майлы бояумен сурет салу өнерін үйреткен.[2]

1926 жылы ол ғылыми жолда оқыды Гимназия Герцлия жылы Тель-Авив. Онда «Арох» деген лақап ат туды (ұзын), бойына байланысты оған жабысып қалды. Бұл лақап атты ақыры Ниссельвич өзінің тегі ретінде қабылдады. 1929-1930 жылдары Арох бір жарым жылын осы уақытта өткізді Технион сәулет өнерін оқып үйрену. 1932 жылы ол кескіндеме студиясында қысқа уақыт оқыды Джозеф Зарицкий ашты. Сонымен қатар, ол Израиль суретшілері мен мүсіншілер қауымдастығына қабылданды, оның шеңберінде ол бірлестіктің жалпы көрмесіне қойылды.

1932 жылы әкесі қайтыс болған кезде Арох құлпытас тұрғызды Трампелдор зираты және оған өлең ойып жазылған Дэвид Шимони, оның гимназиядағы Герцлиядағы ұстазы. 1934 жылы оның анасы да қайтыс болды.

Париж - Палестина - Амстердам, 1934-1939 жж

1934 жылы Арох барды Париж және сол жерде оқыды Академи Коларосси. Сонымен қатар, Арох кубист суретшінің өткізген бірқатар сабақтарына қатысты Фернанд Легер. Ароч Парижде болған кезде салған «Интерьер креслолармен» (1935) картинасында көгілдір бөлменің ішкі жағы бояу щеткасының жылдам соққыларымен, бөлменің ортасында қызыл орындықпен бейнеленген, оған әр түрлі заттар салынған. киімдер жайылды. Осы кезеңдегі Арохқа тән бұл кескіндеменің стилі Арох «суретшілерінің әсерімен қабылдаған бағындырылған экспрессионизмді сипаттайды.Париж мектебі,« сияқты Chaim Soutine, Марк Шагалл, және Мане-Катц. 1930-шы жылдары «Портрет» картинасында Арох осы меланхолиялық портретті жасау үшін экспрессионистік қылқалам штрихтарын да қолданады. Басқа суретшілерден айырмашылығы, Арохтың суреттері көркем бейнелеу шекарасынан аспайды, ал оның мәнерлі қылқаламдары абстрактілі астармен сипаттамаға айналмайды.

1936 жылы Палестинаға оралғаннан кейін, Арох жер геодезисті ретінде күн көрді. Ол Парижден қайтарда қайықта кездескен Эллен Альбекке (Элрой) үйленді. Бұл неке аз уақытқа созылды. Өзінің өнеріне қатысты Арох Париж мектебінің әсерімен сурет салуды жалғастырды. Ол топтық көрмеге қатысты Тель-Авив өнер мұражайы Ол режиссер жапондық аңызға айналған «Ақ шеңбердің» (1936) түсірілім алаңын жасады Фридрих Лоб «Охель» театрында және Эвер-Хаданидің «ХаШомрин» спектаклі үшін Хабима Театр.[3]

Арох 1938-1939 жж Амстердам. Әсер етуі Винсент Ван Гог оны «Гүлдер вазасы және натюрморттан» (1938) көруге болады, онда жігерлі қылқалам мен Ван Гогқа тән тақырып ерекше көрінеді. Мысалы, «Терезе арқылы» (1938) жұмысында Арох терезеден қаралған голландиялық қалалық пейзажды бейнелейді. Осы жұмыста және осы кезеңдегі басқаларында Арох композицияны геометриялық және тегіс түрде бөлу үшін кескіндеменің көлденең және тік сызықтарына баса назар аударды. 1939 жылы 21 қаңтарда Амстердамдағы «Санта Ландер» галереясында Арочтың жеке көрмесі ашылды. Көрме жергілікті баспасөзде жарияланып, Париждің Арохқа әсері туралы айтылды.[4]

Тель-Авив, 1939-1948

Ари және Двора Ароч, Тель-Авив, 1943 ж

1939 жылы ол Тель-Авивке оралды, онда Амстердамда шығарған көптеген туындыларының жеке көрмесін Катц галереясына қойды. 1940 жылдардағы оның жұмыстары Нидерландыда нақты геометриялық бөліну басым болатын композицияға негізделген кристалданған стильде жалғасты. Осы жылдары Арох көптеген пейзаждар салды. Онжылдықтың басында Арох бірқатар көріністерді бейнеледі Зихрон Яаков және Хайфа ол 1942-1946 жылдары Ұлыбритания армиясында болған кезде өмір сүрді. Сонымен қатар, ол 1942 және 1943 жылдары алғашқы бағдарламаларын ұсынған алғашқы Лахакат Цахалға (сол кездегі Израиль жерінің ұлттық әскери оркестрі) формаларын жасады.

Онжылдықтың бірінші жартысында ол өз жұмысын «Хабима» ғимаратында өткен топтық көрмелерде ұсынды. Ол 1942 жылы желтоқсанда «Хабима» ғимаратында өткен «Сегіздің көрмесіне» қатысқанда, Хайм Гамзу Ван Гогтың әсерінен оның түсі туралы атап өтті,[5] және Meir марапатталды Dizengoff сыйлығы Тель-Авив муниципалитетінің жас суретшісіне арналған. 1943 жылы ол Двора Кенигке үйленді. 1946 жылы Арох әскерден босатылғаннан кейін, ерлі-зайыптылар Тель-Авивтегі Хаяркон көшесі, 120-ға көшіп, сол жерде олардың үйіне бекітілген шағын аулада студия ашты.

1947 жылы Ароч Тель-Авив өнер мұражайында өткен «жетілік» көрмесіне қатысты. Бұл көрмеде оның он туындысы, соның ішінде «Ерлер серуендеуде» (1943) және басқа көріністердің суреттері көрсетілді. Евгений Колб Арочтың шығармашылығы туралы мақтау мақала жариялады және оның постимпрессионизмнен «құрастырылған формаларға» және «түстің қарапайымдылығына» баса назар аударуына сипаттама берді.[6] Онжылдықтың ортасынан бастап оның жұмыстары схематизмге бейімділікті және сахнаны кубистер стилінде геометриялық бөліктерге бөлуді көрсетеді. Бұл құбылысты оның «Таулардағы автобус» сериясындағы «Қызыл автобус» (1944-1946) сияқты бұрынғы еңбектерінен де байқауға болады.

Жаңа және ескі көкжиектер, 1959-1966 жж

1956-1959 жылдар аралығында Ари Ароч израильдік қызмет атқарды елші дейін Бразилия. Бір уақытта ол қызмет етті Венесуэладағы елші (1957 - 1958).[7] Осы жылдары ол көп сурет салған жоқ. 1959 жылы Арох Израильдің елшісі болып тағайындалды Швеция. Оның Швецияда болуы оның бойындағы шығармашылық күштің үлкен серпілісін тудырды. 1960-1962 жылдар аралығында ол өзінің «Израиль кескіндемесінің» басқа мүшелерінің кескіндеме стилінен ерекшеленетін өзінің ең маңызды туындысын шығара бастады.Жаңа көкжиектер »Көркемнен тыс символдық бейнелерді қосуға байланысты барлық нәрселерде.

Шығармашылықтың өршуіне түрткі болған нәрселердің бірі - Арочтың сол кезеңдегі заманауи өнер көрмелеріне қатысуы болды. Стокгольм қалалық мұражайы сол жылдары. Басқалармен қатар 1962 жылы Ароч «Эстрадалық өнер» суретшілерінің көрмесіне қатысты, оның ішінде Роберт Раушенберг және Джаспер Джонс. «Модификацияланған» американдық суретшілердің қолдануы Дайын олардың көркем шығармаларының бөлігі ретінде объектілер және «деп аталатын дерексіз стильдерТахисме »Және француздық« Информел »Арохтың шығармасында нәзік стильде біріктіріліп,« нақты абстракция »деп аталды. Ароч және оның аудармашылары үшін бұл стильдің мәні суретші үшін символдық мәні бар бейнелі образдардың жиынтығы және жаңа, тәуелсіз форманы құру үшін абстракция ретінде жобалау болды.

Оның осы кезеңдегі белгілі туындыларының қатарына 1961 жылы Ароч сурет сала бастаған «Цакпар» деп аталатын картиналар сериясы жатады. Бұл туындылар Арохтың жадындағы етікшінің белгісінен, етіктің бейнесінен тұрады. оның бала кезінен. Aroch осы кескіннің вариацияларын жасады, соңында сопақ жақтауда орналасқан абстрактілі түрге келді. Кейінірек берген сұхбатында Арох бұл кескіннің дамуын «нақты абстракцияның» негізі ретінде түсіндірді: «Етіктен пайда болған сурет нақты бейнеге ұқсады (абстрактіліден айырмашылығы), оның болу құқығы - бұл құқық болмыс туралы мен абстрактілі объектіде, бұрын жасаған анықтамама сәйкес келетін нысанда бейнеленгім келді ».[8]

1963 жылы Арох Швециядан оралып, қоныстанды Иерусалим. Ол кәсіби байланыс орнатты Берта Урданг, Рина галереясының директоры, Иерусалим, осы жылы өзінің жұмыстарының көрмесін ұйымдастырды. Сонымен қатар, ол мәдени істер жөніндегі директор болып тағайындалды Сыртқы істер министрлігі ол 1971 жылы зейнеткерлікке шыққанға дейін жұмыс істеді. Римдегі кездесуге қатысып, Сыртқы істер министрлігіндегі жұмысының бір бөлігі ретінде ол «Панда» майлы пастельді борды пайдалану тұжырымдамасына ие болды және үлкен денеде жұмыс істей бастады. осы техниканы қолдана отырып жұмыс жасаңыз, олардың кейбіреулері репродукцияларда және журнал беттерінде (Гидеон Эфрат «Панда» терминін иврит тіліне пастель борының жалпы термині ретінде енгізген Арох болған дейді). 1964 жылы Арох Израиль көрмесінде өзінің 34 картинасын көрсетті Венециядағы биеннале, олардың кейбіреулері «Панда» түстерінің техникасы арқылы салынған. 1966 жылы Тель-Авивтегі Масада галереясы Раффи Лави ұйымдастырған өзінің 23 Panda түрлі-түсті суреттерінің көрмесін өткізді.

Ароч 1960 жылдары жұмыс істеген тағы бір серия Жаратылыстың бейнесі, Египеттен көшіп кету және Мұсаның 14-ғасырда пайда болған он өсиетпен бейнеленуіне негізделген. Сараево Хаггада. «Еврей мотиві» (1961), «Көк-күлгін арка» (1961) немесе «Жаратылыс, Сараево Хаггада» (1966) сияқты жұмыстар метафизикалық маңызды абстрактілі белгілерді көрсетеді. Гидеон Эфрат бұл жұмыстарында Арох «Зарицкий және оның әріптестері Парижден әкеткен израильдік лирикалық абстракцияны еврей халқының жадымен, Жаңа Горизонттар мен Ескі Көкжиектердің үйлесімімен» біріктірді.[9] иудаизм әмбебапшылдықпен.

Өзінің «Жоғарғы Комиссар» (1966) және «Агрипас көшесі» (1964) жұмыстарында Арох өзінің «нақты» жергілікті қабылдау мен халықаралық «Поп-арт» типтік үйлесімін жасады. «Агрипас көшесінде» Арочтың барлық шығармаларында кеңінен талданған Арох Иерусалимдегі Безелелде болған кезеңдегі рәміздерді біріктірді, бұл оның билік пен үкіметтің діни және зайырлы символизміне қызығушылығын білдірді. Осы символдарға деген қызығушылығын жалғастыратын «Жоғарғы Комиссарда» Арох Батыс өнерінің тарихына негізделген қосымша иконографиялық элементтерді қолданды, оларды кейінгі шығармаларында да көрсетуге тура келді, бұл элементтер арасында қызыл және көк түстер және суреттердің қайталануы ерекшеленеді.

Соңғы жылдар, 1967-1974 жж

1967-1970 жылдар аралығында Ароч бірқатар топтық көрмелерге қатысты. 1968 жылы Йона Фишер Арохтың 48 жұмысының көрмесін ұйымдастырды Израиль мұражайы. Сонымен қатар мұражай оны марапаттады Сандберг сыйлығы. 1970 жылы Арочқа ісікті жою операциясы жасалды. 1971 жылы Ароч марапатталды Израиль сыйлығы кескіндемеде.

Соңғы жылы Арох өз жұмысына көптеген арс поэтика элементтерін қосты. Осы тәсілдің бір бөлігі ретінде Арох өз жұмысына әдебиеттен алынған кейіпкерлерге қатысты көптеген вариацияларды енгізді. Мысал ретінде оның «Екі куб» картинасын және 1968-1970 жылдардағы ескек қайықтардың суреттер топтамасын келтіруге болады, онда Христиан Людольф Рейнхольдтың оқулығындағы «Дерайнның« Суресндегі солдаттар балы »стилінде» мәліметтер келтірілген. (1967), шығармасына негізделген Андре Дерайн. Басқа поэтикалық мотив - Адамның профилі.

Өмірінің соңғы жылдарында Ароч екі монументалды жобаны жоспарлады: Афекадағы сарбаздың үйіне арналған қабырға және қабырғаға арамен кесілген құбырлардан жасалған бедер Еврей университеті Кітапхана. Алайда оның ауыр ауруы бұл жобаларды аяқтауға кедергі болды. Ол 1974 жылы 15 қазанда қайтыс болды.

Жұмыс істейді

Ари Арохтың жұмысы бірнеше жылдар бойы Израильдің абстрактілі өнерінің шет жағында болған деп қабылданды. Көптеген суретшілер сияқты «Жаңа көкжиектер »Тобы, оның алғашқы жұмыстарына Париж мектебінің пост импрессионизмі мен экспрессионизмі әсер етті (Ecole de Paris). Оның шығармаларында суреттер формальды қысқарту, яғни абстракциялау процесін бастан өткерсе де, Джозеф Зарицкийдің «Жаңа көкжиектерде» кристалданған формуласы Арохтың суреттердің маңыздылығына деген қызығушылығынан өте алыс болды. Арох формализмге, оның формаларына және кескіндемені салуға деген қызығушылығын арттыру үшін көптеген сұхбаттарға уақытын жұмсады. Алайда көптеген дерексіз формалар мен бейнелер «нақты абстракция» процесінің нәтижесі болды, онда формалар Арох үшін олардың символдық маңыздылығын сақтады.

Арох жасаған кескіндеме, ойып салу және «жазуды» қамтитын кескіндеме техникасы ұтымды дерексіз кескіндемен бірге «Материалды қалау »Қозғалысы, ең бастысы Раффи Лави Авива Уримен бірге Израильдің жаңа кескіндемесіне жол ашады деп саналды.

80-ші жылдардан бастап Ароч шығармаларының жаңа түсіндірмесі пайда бола бастады. Өнертанушылар формалистік аспектке баса назар аударудың орнына Арох шығармаларының мазмұнына, оның ішінде еврей дәстүрінің элементтеріне назар аудара бастады. Арох жергілікті израильдік иудаизм мен әмбебаптылық арасындағы байланысты жасады деп қабылданды. Сара Брайтберг-Семель өзінің «Агриппа қарсы Нимрод» (1988) мақаласында Арочтың жұмысын Израильдің жаңа тұжырымдамасын жобалаудың үлгісі ретінде ұсынды. Ол өзінің мақаласында Израиль өнерінің тарихы бойынша Итхак Данцигердің «Нимродқа» (1939) қатысты зерттеу әдебиеттеріндегі канондық тұжырымдамаға шабуыл жасады, бұл еврей ұлтшылдығының ерекше өкілі деп санайды. «Агрипас көшесін» ол «еврей» құндылықтарын сионистік құндылықтармен үйлестіретін туынды ретінде неғұрлым лайықты альтернатива ретінде ұсынды.[10]

Ари Арох өзінің «Жаңа көкжиектердің» мүшесі болғанына қарамастан, өз шығармаларында «лирикалық абстракцияға» балама ұсынды. Формасыз абстракцияның орнына ол формаларға назар аударуды ұсынды; жеке қолжазбаны негізге ала отырып, объективтіліктің орнына; кәсіпқойлықтың орнына, процестің кедейленуі - формаларды тудыру үшін дәстүрлі емес әдістерді қолдану; француз дерексіз өнерімен сәйкестендірудің орнына - әр түрлі көркемдік тұжырымдамаларға жататын бейнелерді келтіріп, қолдану. Осылайша, оның шығармашылығында балалар суреттерінен, қарапайым заттарды қолданудан, халықтық немесе дәстүрлі бейнелерден немесе балалық шақпен байланысты бейнелерден пайда болды. Ари Арох жас суретшілерге оның ойларымен, әртүрлі суреттерді бір-бірімен үйлестіру тәсілдерімен, оның жұмысын сипаттайтын пафостың мағынасыз болмауымен, техникасымен (өшіру, гравюралар, кеспелер) әсер етті. Авива Ури және одан кейін Раффи Лавиді сол суретшілердің қатарына қосуға болады.

Білім

Марапаттар мен сыйлықтар

  • 1942: Сурет және мүсін өнеріне арналған Дизенгоф сыйлығы, Тель-Авив-Джаффа муниципалитеті, Тель-Авив
  • 1955: Тель-Авив мұражайының Дизенгоф сыйлығы
  • 1968: Израиль өнері үшін Сандберг сыйлығы, Израиль мұражайы, Иерусалим
  • 1971 жыл: Сурет салудағы Израиль сыйлығы[11]

Әдебиеттер тізімі

  1. ^ Қараңыз: Йона Фишер, Иерусалим: Израиль мұражайы, Тель-Авив: Тель-Авив өнер мұражайы, 1976 ж.
  2. ^ Гидеон Офрат, Arie Aroch кітапханасында (Тель-Авив: Бавел, 2001), 23-24 б. [Еврей тілінде]
  3. ^ Қараңыз: Дори Парнес, Сексен және бір түн, (Тель-Авив, Едиот Ахронот, 1998), 41-бет. [Еврей тілінде]
  4. ^ Сын туралы сауалнама алу үшін мына сілтемені қараңыз: Гидеон Офрат, Arie Aroch кітапханасында (Тель-Авив: Бавел, 2001), 36-38 б. [Еврей тілінде]
  5. ^ Қараңыз: Гила Бласс, Доктор Хаим Гамзо: Көркем сын (Тель-Авив: Тель-Авив өнер мұражайы, 2006), б. 176. [еврей тілінде]
  6. ^ Итим, 1947 жылғы 20 ақпан. [Еврей тілінде]
  7. ^ «Венесуэла». Израиль Сыртқы істер министрлігі. Алынған 18 мамыр 2020.
  8. ^ Кав, No 6 (1966). [Еврей тілінде]
  9. ^ Гидеон Офрат, «Ари Арохтың кітапханасында» (Тель-Авив: Бавел, 2001), б.113. [Еврей тілінде]
  10. ^ Сара Брейтберг-Семель, «Агриппа Нимродқа қарсы» (Тель-Авив, Едиот Ахронот), 1 шілде 1998 ж. [Еврей тілінде]
  11. ^ «Arie Aroch». Израиль өнерінің ақпараттық орталығы. Израиль мұражайы. Алынған 30 қазан 2016.

Сыртқы сілтемелер